Płynność światła, tańce pielgrzymującej wody / Urszula Wilk

Zapraszamy na wernisaż, który odbędzie się w Galerii Geppart 9 czerwca o godz. 18:00.

Punktem wyjścia do powstania wystawy w galerii Geppart, obejmującej najnowsze prace malarskie Urszuli Wilk,  jest zrealizowana w naturalnym krajobrazie efemeryczna instalacja z wykorzystaniem transparentnej folii rozpiętej wśród drzew, pokrytej niebieską farbą. Dematerializacja klasycznego podobrazia, zastąpienie go ruchliwą, przezroczystą, zmienną w czasie powierzchnią zupełnie neguje tradycyjny status nakładanej na blejtram materii malarskiej. Użyta podczas akcji w lesie farba, jeszcze w płynnym stanie zmienia położenie, wystawiona na działanie wiatru, temperatury, wilgotności, słońca i grawitacji – z czasem zasycha, wietrzeje, kruszy się i odpada. Niebieskie, wyschnięte płaty są notacją określonego odcinka czasu, zastygłymi zapisami ulotnej chwili. Artystka przemieszcza je następnie na klasyczny, biały blejtram, stanowiący na nowo kontekst dla kompozycji, która pozostaje wolna od definiującego raz na zawsze gestu artystki. Wyemancypowany kolor żyje tutaj własnym życiem, obdarzony wolumenem, zyskuje materialne, niemal rzeźbiarskie ciało. Złożone na białej płaszczyźnie, jakby tylko na chwilę przysiada na niej, wciąż zachowując potencjał dalszego przemieszczania się. Widz mógłby je bez większego wysiłku zdmuchnąć z obrazu.

Tytuł wystawy jest cytatem zaczerpniętym z  utworu „Pobyty w równoległym świecie” amerykańsko-brytyjskiej poetki Denise Levertov, w przekładzie Czesława Miłosza. Z całą pewnością trop poetycki jest dobrym kluczem do odczytania twórczości Urszuli Wilk, bowiem w jej działaniu następuje poetyckie zawieszenie nie tylko statusu samego obrazu, ale także roli twórcy i samego widza. Artystka stawia siebie w roli pierwszej poruszycielki, inicjatorki naturalnie następujących procesów fizycznych, które są współodpowiedzialne za finalny kształt dzieła; zaprzęga do pracy siły natury, które – w zależności od pory dnia i pogody – współtworzą ostateczne dzieło. Obraz zatem dzieje się w czasie, podlega ciągłej przemianie, zaś samo malarskie tworzywo może zmieniać wielokrotnie podobrazie. Także widz, zachęcany do wędrowania między pracami i oglądania ich z różnych stron, sam niejako stwarza obraz na nowo, w każdej sekundzie, decydując który z punktów obserwacji tej przestrzennej struktury obrać.

Na wystawie w galerii Geppart kompozycjom tym towarzyszą monumentalnych rozmiarów prace –  malowane ekspresyjnie abstrakcje, dalekie echa obserwowanych krajobrazów. To klasyczne płótna, ogarniające widza swoim silnie oddziałującym energetycznym polem ogromnych płaszczyzn. Warto poddać się im bez oporu, pozostawiając zgiełk codzienności gdzieś z boku.

tekst: Patrycja Sikora

Urszula Wilk dyplom z malarstwa uzyskała w 1986 roku w PWSSP we Wrocławiu w pracowni prof. Zbigniewa Karpińskiego. Zajmuje się  malarstwem, w odniesieniu do którego tworzy akcje, performansy, instalacje i wideo. W 1989 roku wygrała pierwszą w historii edycję Konkursu Gepperta. Od wczesnych lat 90. tworzyła akcje w przestrzeni publicznej Wrocławia, w których wykorzystywała malarskie środki wyrazu w kontekście zastanej architektury. Jest także autorką działań powstających w naturalnym plenerze. Laureatka licznych nagród i wielkokrotna stypendystka, w tym The Pollock-Krasner Foundation w Nowym Jorku w 1995 roku. Jej prace znajdują się w kolekcjach sztuki w Polsce, Luksemburgu, Chinach.