Malarstwo. Błażej Ostoja Lniski

Zapraszamy na wernisaż, który odbędzie się 29 marca o godz. 18:00 w galerii Geppart. 

Malarstwo Błażeja Ostoja Lniskiego wiąże w sobie motywy wywiedzione z natury z obszarem semantyki. Artysta często łączy pismo z motywami figuratywnymi, ale w relacji między figurą i słowem, zamiast klasycznej opozycji natury i kultury, mamy do czynienia z harmonijnym  współistnieniem obu porządków w polu obrazu. Biologiczne formy – kształty liści miłorzębu czy paproci – podlegają repetycji, same stają się też znakiem, odchodzącym od mimetycznego odwzorowywania rzeczywistości – czasem przypominają korzeń, czaszkę, czy strukturę kręgosłupa. Niekiedy zdefiniowane kształty płynnie przechodzące w luźną strukturę materii tła, ulegają rozproszeniu, jakby rozkładowi, przywodząc na myśl karty z ogromnego zielnika albo kolekcję skamielin. Choć równie dobrze można by uznać za równoprawną odwrotność tego procesu, bo może dopiero rzeczy wyłaniają się, nabierając z czasem konkretnego kształtu, który wychodzi spod pędzla, rodzi się z rozproszonej materii tła. Porządek i entropia, struktura i chaos, modus przedstawiania i czystej abstrakcji przenikają się i współbrzmią na równych prawach. Podobnie zapisane frazy podlegają powtórzeniom, ułożone w określonym porządku, stają się czymś więcej, niż tylko słownym komunikatem. Sentencje – poza przekazem językowym – posiadają walor ornamentu, składają się na estetyczną warstwę kompozycji, współtworząc tkankę obrazu. Rytm tego malarstwa, uzyskany dzięki repetycji motywów, przywodzi na myśl obszerny atlas, opatrzony notatkami –  własną, osobistą próbę porządkowania rzeczy i idei. W rytmie tym, spotęgowanym wielością bliźnich odwzorowań, siłą rzeczy szukamy podobieństw i różnic.

          W malarstwie Błażeja Ostoja Lniskiego ciekawym aspektem jest pewna analogia do klasycznego warsztatu graficznego, z którym związany jest artysta, na co dzień prowadzący Pracownię Litografii na Wydziale Grafiki warszawskiej ASP. Sposób nakładania farby na płótno przypomina nieco „ręczne nadrukowywanie” – wielokrotnie powtarzane gesty, wymagają staranności i precyzji, opanowania żywiołu farby i kontrolowania przypadku, aż do uzyskania odpowiednio gęstej, mięsistej malarskiej materii o określonym układzie, własnym wolumenie, taktylności. Motywy, pojawiające się w niektórych cyklach liczących setki egzemplarzy, ich wariantowość, „nieidalna” powtarzalność, przywodzą na myśl strategię właśnie wywiedzioną z warsztatu graficznego, tyle, że przygotowywanie kolejnych, tworzonych odręcznie „odbitek”, odbywa się w tym przypadku inną metodą, wedle innych prawideł. Ta swoista translacja języka grafiki na malarstwo ma w sobie zniewalający urok, który zawdzięcza skali tworzonych cykli i konsekwencji warsztatowej dyscypliny. Całość prac prezentowana na wystawie w galerii Geppart jest jedynie wycinkiem większego zbioru.

Błażej Ostoja Lniski  zajmuje się malarstwem, grafiką warsztatową – głównie litografią, projektowaniem książek, plakatów, krojów pism. W latach 1994–1999 studiował w Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie. Dyplom z wyróżnieniem rektorskim na Wydziale Malarstwa uzyskał u prof. Rajmunda Ziemskiego, aneks z litografii u prof. Władysława Winieckiego. Od 1999 roku jest nieprzerwanie związany z macierzystą uczelnią.

Od 2013 roku jest profesorem sztuk plastycznych, od 2008 roku Kierownikiem Pracowni Litografii na Wydziale Grafiki. W latach 2008-2012 był Prodziekanem Wydziału Grafiki i Kierownikiem Niestacjonarnych Studiów Doktoranckich przy Wydziale Grafiki. Dwukrotnie pełnił funkcję Dziekana Wydziału Grafiki (2012–2016, 2016–2020). Od 2020 roku jest Rektorem Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie.