Łukasz Zdęba, Portret w czasie

„Portret w czasie” to projekt o wyjątkowej głębi, który Łukasz Zdęba rozwija od ponad dwóch dekad. Jego istotą jest redefinicja portretu jako procesu współtworzenia – intymnego, świadomego, pełnego znaczeń.

Portret nie jest tu jedynie obrazem twarzy, lecz zapisem emocji, pamięci i tożsamości – wynikiem dialogu pomiędzy artystą a osobą portretowaną. Każdy uczestnik decyduje o miejscu i czasie powstania fotografii, wprowadza do niej własne gesty, przedmioty czy działania. W ten sposób powstają dzieła osadzone w osobistym doświadczeniu, będące czymś więcej niż obrazem – stają się wielowarstwową narracją. Twórczy proces oparty jest na dwóch równoległych mediach: fotografii otworkowej i zapisie wideo. Oba sposoby rejestracji – powolne i kontemplacyjne z jednej strony, ulotne i dynamiczne z drugiej – tworzą napięcie między trwaniem a przemijaniem, między pamięcią a chwilą. „Portret w czasie” to nie tylko seria fotografii – to żywy projekt artystyczny, który celebruje uważność, dialog i refleksję nad tym, kim jesteśmy, gdy patrzymy w obiektyw – i na siebie nawzajem. To także kolekcja, która z biegiem lat rozrasta się o kolejne spotkania i osobiste historie. Stanowi przeciwwagę wobec zjawiska upraszczania i powielania – celebruje jednostkowość, niepowtarzalność i głębię indywidualnego doświadczenia, która coraz częściej ginie w świecie masowości i uproszczeń. W ramach tej kolekcji powstały między innymi portrety takich osób jak: Marcin Fajfruk, Witold Liszkowski, Sławomir Decyk, Andrzej Lachowicz, Natalia LL, Jerzy Olek, Piotr Wołyński, Jan Hamulak, Stefan Wojnecki, Zdzisław Jurkiewicz, Piotr Komorowski, Krzysztof Baranowski, Krzysztof Skarbek, Aleksander Wituszyński, Maciej Przysiecki, Tadeusz Zdęba – oraz wielu innych.

Łukasz Zdęba, mieszka i tworzy we Wrocławiu. Ukończył Akademię Sztuk Pięknych w Poznaniu na kierunku fotografia i multimedia. W swojej twórczości bada relacje między czasem, miejscem i emocjami, łącząc różne media, takie jak fotografia otworkowa, wideo i działania performatywne. Szczególną wagę przywiązuje do współpracy z odbiorcami i uczestnikami, którzy stają się współtwórcami jego prac, co nadaje im unikalny i osobisty charakter. Jego projekty koncentrują się na ulotności chwili, dynamice wspomnień i refleksji nad tożsamością. Eksperymentuje z emocjami i podświadomością, traktując miejsce i czas jako istotne narzędzia artystyczne. Przykładem jest projekt „Portret w czasie”, w którym portretowane osoby same wybierają kontekst swojej obecności w dziele. Prace Łukasza Zdęby były prezentowane na wystawach i festiwalach, gdzie doceniano ich subtelność, intelektualną głębię oraz świeże podejście do klasycznych technik wizualnych. Artysta nieustannie poszukuje nowych środków wyrazu, próbując zdefiniować granice sztuki i sposób jej odbioru