„SZKIC DO AUTOPORTRETU” prof. Marka Jakubka
Galeria w Ratuszu Miejskiego Biura Wystaw Artystycznych w Lesznie zaprezentowała w marcu b.r. 22 wielkoformatowe obrazy z ostatniego okresu twórczości prof. Marka Jakubka. Wystawa nosiła tytuł „Szkic do autoportretu", podobnie jak towarzysząca wystawie monografia artysty wydana z okazji 35 rocznicy twórczości, którą po raz pierwszy przedstawiono na wernisażu.
Marek Jakubek swoim malarstwem poszukuje adekwatnego języka i sposobu do wyrażania osobistych treści, do opisywania świata, w którym żyje. Konsekwentnie przez lata buduje - w zakresie dyscyplin w jakich tworzy - własne abecadło znaków, metaforycznych i symbolicznych form oraz struktur, za pomocą których mógłby obrazować swoje emocje i przemyślenia. Szczególną wagę przywiązuje do rysunku, nie tylko jako podstawy warsztatu. Przypisuje mu odpowiedzialność za „intelektualną wymowę malarstwa". Rysunek stał się dla artysty także autonomiczną formą wypowiedzi artystycznej. Inspiracje czerpie z „doświadczeń, przeczytanych książek, egzystencjalnego światopoglądu (zwłaszcza w wydaniu Alberta Camusa), i nieco introspektywnej osobowości". Tworząc „pisze" osobisty, otwarty na otaczającą rzeczywistość pamiętnik. Pracuje, realizując cykle malarsko-rysunkowe. Początkowo, od drugiej połowy lat siedemdziesiątych, jego malarstwo koncentrowało się na zagadnieniach czysto formalnych. Były to abstrakcyjne obrazy, w których współgrały „kształty o charakterze biologicznym z geometrycznymi konstrukcjami architektonicznymi". W latach 90-tych XX wieku istotnym zabiegiem formalnym, który często stosuje w swoich pracach, są multiplikacje. Przełomowym był rok 2009. Wówczas nastąpiła pełna integracja malarstwa i rysunku. Powstają wielkoformatowe płótna, zbudowane z gęstej materii rysunkowej. Powstają obrazy metaforyczno-symboliczne, inspirowane poezją, prozą, a także odwołujące się do ludowych mądrości i przesądów. Akt artysty staje się również elementem cyklu autoportretów, w których jedynym rekwizytem są okulary artysty. W drugiej połowie 2012 roku tworzy cykl 9. tzw. „obrazów szczelinowych", których kompozycja stwarza wrażenie patrzenia przez szczelinę, jak przez przysłowiową dziurkę od klucza.
(opracowano na podstawie monografii twórczości artysty zatytułowanej „Szkic do autoportretu")
