Istota rzeczy / 8. Festiwal Malarstwa

Zapraszamy na wystawę pt. Istota rzeczy znajdującą się w programie tegorocznego 8. Festiwalu Malarstwa. Zobaczyć na niej można prace Artystów–Dydaktyków Wydziału Malarstwa Akademii Sztuk Pięknych im. E. Gepperta we Wrocławiu.

Niech to będzie pamięć, starsza niż nasze życie, pamięć gatunku, krążąca w nas razem w krwią.*

Od końca lat 90 XX wieku obserwujemy powolne łączenie się dyscyplin. Dynamicznie rozwijają się subdyscypliny i pojawiają się nowe, które łączą dwa odległe obszary: humanistykę i przyrodoznawstwo. Pojawia się „biohumanistyka”, jako wynik skrzyżowania tego, co społeczne, z tym, co biologiczne.

Zachodzący zwrot w naukach humanistycznych i społecznych, określany mianem „biologicznego”, na nowo definiuje i przygląda się temu, co znaczy człowiek, co to jest życie, na czym polega dziedziczenie, pokrewieństwo, co to jest wspólnota, czym są uczucia, świadomość.

Istota rzeczy to próba wejrzenia w głąb, do środka, dalej, do centrum, jądra, kręgosłupa lub komórki. Próba zapytania, czym jest istota i gdzie się właściwie znajduje? Skoro „istota rzeczy” definicyjnie określa to, co najważniejsze: najważniejszą część sprawy lub zagadnienia, to gdzie wobec niej sytuuje się człowiek, wraz z e swoim światem?

Wystawa pyta jednocześnie o granice między żywym i materialnym; w określeniu „istota rzeczy”, zawarta jest przecież pewna sprzeczność. Czy rzecz może posiadać swoją istotę, a jeśli tak, czym ona jest? Określenie „istota rzeczy” próbuje nas przecież przenieść w dwa światy: rzeczywistość oraz naturę, w połączeniu tych dwóch wyrazów kryje się jednak napięcie pochodzące ze świata biologii, życia, żywego i przedmiotu.

Czy istota rzeczy może dotykać spraw świata zewnętrznego, takiego, jak choćby krajobraz i przestrzeń? Do takiego jej rozumienia skłania nas Czesław Miłosz w swoich esejach amerykańskich, zebranych w tomie „Widzenia nad Zatoką San Francisco”. W rozdziale zatytułowanym „Co czuje się wobec zbyt dużego obszaru”, czytamy: Obcość, obojętność, wiecznotrwałość kamienna czy kamieniopodobna i ja, w porównaniu z nią, błysk ułamka sekundy, tkanki, nerwy, pompa serca, poddane, co najgorsza, tej samej niepojętej zasadzie, która rządzi tym, co przede mną i co jest dla mnie tylko samowystarczalnym przeciwsensem.

Wystawa dedykowana jest przestrzeni niezwykłej, jaką jest Muzeum Farmacji i stanowi zaproszenie do dialogu z nią na różnych poziomach.

* Czesław Miłosz, Symboliczne góry i lasy, w: Widzenia nad Zatoką San Francisco.

Uczestnicy wstawy: Marta Borgosz, Adam Chmielowiec, Anita Filip, Waldemar Graczyk, Łukasz Huculak, Janusz Jaroszewski, Piotr Kmita, Anna Kołodziejczyk, Anna Kramm, Marek Kulig, Paweł Lewandowski-Palle, Michał Marek, Daria Milecka, Patrycja Mikołajczak, Kamil Moskowczenko, Helena Nowakowska, Przemek Pintal, Natalia Psiuk, Alicja Pruchniewicz, Wojciech Pukocz, Andrzej Rafałowicz, Sonia Ruciak, Anita Sieradzka, Anna Szewczyk, Tomasz Wiktor.

Współorganizator: Muzeum Farmacji 
Miejsce: Muzeum Farmacji | ul. Kurzy Targ 4, Wrocław
Kuratorka: Agnieszka Kłos
Wernisaż: 19.05.2023, godz. 18.00
Oprowadzanie kuratorskie: 20.05.2023, godz. 18.00
Noc Muzeów: 20.05.2023, godz. 18.00–22.00

Do zobaczenia!