Wernisaż wystawy odbył się 20 grudnia 2018 a wystawa potraw do 20 stycznia 2019.
Made in Photo – kreacyjne, inscenizacyjne i intermedialne cechy realizacji fotomedialnych to autorski projekt badawczy związany z dydaktycznym zastosowaniem podstawowego zadania statutowego (Fotomedia w procesie pozyskiwania i kreowania obrazu w technologiach analogowych i cyfrowych), realizowany w Pracowni Fotografii Intermedialnej w zespole: prof. Andrzej P. Bator, dr Agata Szuba.
Od roku 2012 wystawy z cyklu Made in Photo prezentowane były na wystawach studentów i absolwentów Pracowni Fotografii Intermedialnej w polskich i zagranicznych galeriach sztuki: Muzeum Miejskie we Wrocławiu w roku 2012 i 2013; BWA w Jeleniej Górze, 2011 i 2015; Museum der Fotografie Görlitz; Nadbałtyckie Centrum Kultury STARY RATUSZ, Gdańsk, 2013; Galeria SKY TOWER 2015; Wrocław Art & FotoFestiwal Görlitz, 2016; Galeria Spokojna, Wydział Sztuki Mediów ASP w Warszawie, 2016. Dziesiąta, jubileuszowa odsłona projektu została zrealizowana w styczniu tego roku w Galerii FOTO-GEN Ośrodka Kultury i Sztuki we Wrocławiu, jedenasta w Miejskim Domu Kultury w Zgorzelcu, dwunasta z kolei została zaprezentowana w ramach Międzynarodowego Festiwalu Fotografii Batumi Photo-Days 2018 w Muzeum Sztuki Adżarii, Batumi, Gruzja.
Pierwszorzędnym z punktu widzenia praktyki twórczej realizowanej w wyższym szkolnictwie artystycznym jest zagadnienie związane ze zjawiskiem fotografii uwikłanej we współzależność innych mediów (mixed media) oraz fotografii intermedialnej. Rewolucja teleinformatyczna, nowe możliwości i sposoby afiliacji i prezentacji dzieła sztuki, wreszcie wpływ refleksji humanistycznej (semiotycznej), wiodące w jej rozumieniu i praktyce konceptualnej, na ogólny obraz sztuki, wskazuje na fakt, że: Sztuka została sprowadzona do roli systemu znaków, a sytuacja estetyczna przedstawiona jako relacja: nadawca – medium – komunikat – medium – odbiorca.[1] Oznacza to, że ciało, słowo, dźwięk, czasoprzestrzeń staje się medium (jednocześnie tworzywem dla nowych mediów obrazowania) i sposobem reprezentowania – wzajemnego lub jednego przez drugie. Warto dodać, że sceną na której narracja i środki wyrazu, które ową narrację eksplikują (bo bez wątpienia akt rejestracji, reprodukcji i emisji fotorejestracji w środowisku cyfrowym jest niemal równoczesny), współczesnemu użytkownikowi mediów cyfrowych sugerują lub wręcz nakazują uczestnictwo w świecie, w którego cechą jest zarówno płynna granica między tym co realne, a wirtualne, kultura w jakiej się odnajduje ma charakter performatywny, a jej globalny charakter ma siłę podporządkowującą jej totalnemu uniwersum. Co więcej, intermedialność dzisiaj nie jest li wyłącznie konwencją artystyczną w której artefakt funkcjonuje w medialnej między-przestrzeni (w rozumieniu definicji Higginsa – fuzji mediów czy Youngblooda – mind/general case i brain/special case), której cechą jest wielomedialność (i polisnesoryczność), ale również odsyłaniem jednego medium do drugiego, wykorzystywaniem ich synergicznej relacji w budowaniu siły narracji, ekspresji i poszerzenia obszaru artefaktu, staje się gestem artystycznym, który cechuje równorzędność artystyczna i społeczna.
[1] K. Chmielecki, Estetyka intermedialności, Kraków 2008, s. 38.
Kurator: Andrzej P. Bator
zamieściła AZG
