Relacje z medium / dyplom Mediacja Sztuki
PRZEMIANY
Celuję w samą siebie
Jakbym chciała zabić ten stan
Zabić - zapamiętać - wyryć i odłożyć w obrazie
By pamiętać piekło przez które przeszłam
By pamiętać smak i grymas
By pamiętać czym wówczas pachniała skóra
By widzieć to wydrążenie w skórze
I oczy z których nie może się już wylać
Nic
Bo nie ma
Nic
Nie wylejesz już pustki
Wszystko wylałaś
Oddałaś
Chcesz próbować dalej?
Strzelaj
Celuj
Mierz
Ostrz
Nastaw punkt
Nie myśl
W procesie nie może przebiec myśl
Może powstać
Po Twoim własnym uśmierceniu w obraz
Wtedy myśl
I chwilę przed
Kiedy chwytasz apparatus
I skazujesz siebie na zniszczenie wizerunku
Nikt nie mówił że będzie piękna i dobra
Czysta prawda chwili
To nie wyzwala
To wznosi
Jest tym co jest w Tobie w środku
Przymierzaj siebie na nowo
Przechodząc w nową wersję Siebie
(15. 11. 2016 â zapisy z procesu)
__________________________________________
„Kontemplowanie własnego wizerunku, to docieranie do własnych ograniczeń, patrzenie na niszczące działanie czasu, poznawanie bolesnych, niepokojących prawd, przed którymi podmiot się broni â to przyglądanie się rzeczywistości biologicznej i śmiertelnej (…) każdy autoportret jest .
Phillippe Lejeune
„Stając przed lustrem, niemym świadkiem pragnień i lęków oraz teatrem konfrontacji, podmiot waha się między projekcją, a percepcją, między niewyczerpanymi obrazami marzeniami i oczywistością rzeczywistością, zniekształcenie staje się jego obsesją. Ten, kto sam siebie obserwuje, zastanawia się, jakim człowiekiem mógłby być".
„Jestem pewien, że gdy spojrzę w lustro, niczego nie zobaczę. Ludzie nieustannie przypominają mi lustra. A jeżeli lustro patrzy w lustro, czy znajdzie tam do widzenia?"
Andy Warhol
„Lustro nauczyło mnie tego, co wiedział od zawsze: jestem straszliwie naturalny"
Jean Paul Sartre
==========================
Zapraszam Cię na wystawę w procesie, która stanowi część artystyczną mojego dyplomu magisterskiego
(promotor prof. n. Piotr Komorowski).
Nie. Nie będę nawiązywać do Narcyza. Ale opowiem Ci pewną koreańską bajkę z XVIII wieku, w której żona biednego handlarza garnków â Paka, pragnęła mieć lustro z brązu. Kiedy wreszcie dostaje pożądany przedmiot...
„Wydawało się, że Pak wrócił do domu sam, ale ona widzi, że obok niego stoi jakaś dziewczyna. Aikumonina? Kim jest ta dziwka? To był pierwszy raz, kiedy pani Pak zobaczyła swoje odbicie i nie rozumiała, że kobieta stojąca obok jej męża to właśnie ona sama".
Zapraszam Cię do Hostelu HART, mieszczącego się we Wrocławiu przy ul. Rydgiera 25
Zapraszam Cię słowami pewnej Alicji, która kiedyś goniła króliczka: Zabawmy się, że umiemy przechodzić na tamtą stronę!
Znajdziesz mnie zatem w podziemiach hostelu HART w trzech przestrzeniach, jeśli zdecydujesz się przejść ze mną na drugą stronę lustra. Podobno druga strona warta jest pierwszej.
START- 7.06.2017 godzina 20.00
Do spotkania
Dominika Katarzyna
Borkowska
Więcej informacji:
https://www.facebook.com/events/226209717883944/?fref=ts
https://vimeo.com/borkowska
zamieścił: Tomasz Niedziółka
