Muzeum Wspólne: badania i teoria w edukacji artystycznej

Zapraszamy na wydarzenie odbywające się w Muzeum Sztuki Nowoczesnej w Warszawie, z inicjatywy Samorządu Studenckiego ASP w Warszawie, które poprowadzi Zofia Reznik.

W sobotni wieczór odbędzie się dyskusja, poświęcona roli teorii i badań w edukacji artystycznej. Porozmawiamy m.in. o tym, jaką rolę w edukacji artystycznej odgrywają umiejętności badawcze i zaplecze teoretyczne? Czy osoby studiujące sztukę chętnie się ich uczą? Jaki jest status badań artystycznych w polskich akademiach? W rozmowie, którą poprowadzi Zofia Reznik (ASP we Wrocławiu) wezmą udział Marika Kuźmicz (ASP w Warszawie) i Małgorzata Jankowska (ASP w Gdańsku).

Muzeum Wspólne to cykl wydarzeń, w którym realizujemy postulaty wypracowane w 2024 roku w naradzie obywatelskiej artystek i artystów. W jego ramach organizujemy w MSN-ie wydarzenia odpowiadające na potrzeby lokalnego środowiska twórczego – skupione na wymianie wiedzy i doświadczeń, sieciowaniu, prezentacji projektów, edukacji zawodowej czy dyskutowaniu problemów i wyzwań, z którymi mierzą się artystki i artyści. Do współtworzenia cyklu zapraszamy różne podmioty: stowarzyszenia twórcze, kolektywy, organizacje i społeczności. Drugie spotkanie w ramach Muzeum Wspólnego powstało według koncepcji Samorządu Studenckiego Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie. W trakcie dwóch dni odbędą się otwarte dyskusje dotyczące roli i miejsca teorii i badań w edukacji artystycznej oraz praktykach artystycznych, a także warsztaty dla studentek i studentów. 

Zofia Reznik – queerowa feministka, badaczka i działaczka sztuki, sytuuje się na jej pograniczach z nauką i aktywizmem. Absolwentka MISH UWr oraz Gender Studies IBL PAN, doktora nauk o sztuce. Zajmuje się przede wszystkim herstoriami oraz badaniami artystycznymi, zbiera i archiwizuje relacje dolnośląskich artystek, jej praca doktorska dotyczyła mikronarracji wrocławskich artystek z lat 70. Pisze o sztuce, szuka nowych ucieleśnionych metod w humanistyce, trzyma kręgi kobiet, kuratoruje, facylituje, prowadzi kąpiele leśne. Porusza wiedzę w ramach Tercetu ¿Czy badania artystyczne? oraz Kolektywu Kariatyda, który uzupełnia polską Wikipedię o kobiety związane ze sztuką. W 2022 roku wraz z Beatą Rojek i Sonią Sobiech zaprezentowała w galerii 66P we Wrocławiu wystawę Wczorajsze sny tkają ruiny jutrzejszych świątyń dedykowaną aborcyjnemu upełnomocnieniu i sieci wsparcia w Polsce, która swoją nową odsłonę miała w 2025 roku w UCLouvain w Belgii (wraz z Julią Laureau i Agatą Araszkiewicz). Pracuje jako wykładowczyni w Akademii Sztuk Pięknych we Wrocławiu i poszukuje ścieżki praktykowania nauki w ruchu i z przyrodą.

Marika Kuźmicz – historyczka sztuki, kuratorka i badaczka, wykładowczyni i dziekana Wydziału Badań Artystycznych i Studiów Kuratorskich w Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie oraz wykładowczyni Collegium Civitas w Warszawie. Prowadzi badania nad polską sztuką lat 70., głównie performansem, fotografią i sztuką wideo i sztuką kobiet. Była inicjatorką powstania międzynarodowej bazy „Forgotten Heritage” (www.forgottenheritage.eu). W 2010 roku założyła w Warszawie organizację non-profit Fundację Arton. Arton zajmuje się opracowywaniem archiwów artystek. Jest także inicjatorką powstania Fundacji im. Edwarda Hartwiga, której prezeską była do 2024 roku. Od listopada 2022 r. pracuje w Muzeum Susch jako kuratorka badań dla Instytutu Susch założonego przez Grażynę Kulczyk. Prowadzi badania poświęcone artystkom z Europy Środkowo-Wschodniej. Autorka, redaktorka wielu książek o sztuce, kuratorka licznych wystaw w Polsce i zagranicą. Została odznaczona brązowym Medalem „Zasłużona Kulturze Gloria Artis” (2024).

Małgorzata Jankowska – historyczka sztuki i kuratorka. Pracę badawczą rozpoczynała opisując twórczość polskich artystów eksperymentujących z obrazem filmowym, zakończoną książką Film artystów. Szkice z historii filmu plastycznego i ruchu foto-medialnego w Polsce w latach 1957–1981 (Toruń, Wydawnictwo UMK 2002). Jej zainteresowania badawcze koncentrują się na zagadnieniach sztuki współczesnej w szeroko określonym kontekście kulturowym, ze szczególnym uwzględnieniem roli mediów organicznych, sztuki nowych mediów, w tym obecności w nich artystek oraz związków między sztuką, nauką i technologią, nowych mediów w przestrzeniach muzealnych i galeryjnych, a w ostatnich latach sztuki biologicznej (bio-art). Równolegle do pracy naukowo-dydaktycznej realizowanej na Uniwersytecie Mikołaja Kopernika w Toruniu (2002–2019) współpracowała jako kuratorka z Galerią Sztuki Wozownia (od 2001), tworząc wystawy oraz programy dedykowane m.in. performansowi i sztuce nowych mediów, m.in. PresentAkcje, Spotkania Pracowni (2001–2006) oraz Artysta jako naukowiec (2016). W roku 2014 roku rozpoczęła współpracę z Akademią Sztuk Pięknych w Gdańsku. Członkini Polskiej sekcji AICA.