Jacek Kos, Obrazy wojny - czas przyszły dokonany

„OBRAZY WOJNY – CZAS PRZYSZŁY DOKONANY” – jest wystawą scenograficzną – rozbudowaną przestrzennie instalacją o charakterze site-specyfic. Wojna jest głównym obszarem problemowym autorskiej wystawy, która ekspresją przestrzeni i formy, wyrażać będzie dramatyczne emocje wspólne dla wielu pokoleń doświadczanych wojnami.

Uniwersalizm dramatu, wspólny dla wszystkich wojen, łączyć się będzie z indywidualnym doświadczeniem tragizmu losu jednostki. Wojna – jako zjawisko i pojęcie –  łączy w sobie aspekty, które były dla mnie emocjonalną i intelektualną podstawą w poszukiwaniu formy i treści wystawy.

1. Wojna – aspekt uniwersalny – wojna jako „powszechna historia nikczemności”, zjawisko obecne przez tysiąclecia w historii ludzkości.
2. Wojna – aspekt pokoleniowy – traumatyczne doświadczenie obecne we wspomnieniach pokoleń rodziców i dziadków – wspomnień z I i II wojny światowej.
3. Wojna – aspekt współczesny –  inwazja Rosji na Ukrainę – agresja zmilitaryzowanych oddziałów armii wobec bezbronnej ludności cywilnej – inwazja, której celem jest unicestwienie narodu, jego kultury duchowej i materialnej.
Wojna przestała być już jedynie – zjawiskiem wpisanym w historię ludzkości, czy przejmującym wspomnieniem bliskich z nieodległej przeszłości – jest już obecna tu i teraz, zawładnęła teraźniejszością, zdecyduje o przyszłości jednostek, pokoleń, narodów, państw – zdecyduje  o tym, jaki będzie – „czas przyszły dokonany”.
 Wojna w Ukrainie jest najbardziej poruszającym impulsem do wyrażenia osobistej refleksji i reakcji wyrażonej w bliskim mi medium twórczej ekspresji  – przestrzeni angażującej  odbiorców do współuczestnictwa, współprzeżywania, współodczuwania.
Obraz tej wojny – to dramat jednostki – obraz rozbicia, zniszczenia, dezintegracji jej świata osobistego – jej świata materialnego – najbliższego miejsca – pokoju, mieszkania, domu, miasta.
W tych obrazach odnajduję wizualny i przestrzenny „alfabet”, „słowa”, „składnię” – „języka” zdolnego wyrażać dramat wojny.
Są nim materialne pozostałości – przedmioty, elementy wnętrz, fragmenty architektury – szczątki miejsc rozbitej rzeczywistości.
Miejsce wystawy –  Aula Akademii Sztuk Pięknych im. Eugeniusza Gepperta we Wrocławiu – stała się podstawą do poszukiwania przestrzeni i formy instalacji przestrzennej w duchu site-specyfic –  integralnie związanej z zastanym miejscem.
Zdjęcia zniszczonej podczas II wojny światowej Akademii Sztuk Pięknych oraz autorskie cykle  fotografii przedstawiające obrazy destrukcji, dopełnią przesłanie tej wystawy.
Muzyka  – Jakuba Kasperkiewicza – „Astronomical Winter” – uniwersalizmem głębi przekazu staje się integralną wartością wystawy.

Jacek Kos

Urszula Gogulska-Kos – współpraca