9. Konkurs Najlepszych Dyplomów Sztuki Mediów / Mikoryza

W czwartek 11 maja w galerii Studio BWA Wrocław, poznaliśmy laureatów tegorocznej edycji konkursu. 

Nagrodę główną Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego wygrała Sonia Kujawa z Akademii Sztuk Pięknych w Krakowie i jej praca Małe Maszyny. 

Wyróżnienia otrzymali: Jan Kowal (ASP Katowice), Piotr Michalski (Akademia Sztuki w Szczecinie).

Jury obradowało w składzie: Christl Baur, Ivana Sremčević Matijević, Zofia Nierodzińska.

Nagrodę magazynu Contemporary Lynx otrzymał Piotr Michalski (Akademia Sztuki w Szczecin), wyróżnienie - Jan Kowal  (ASP Katowice)

Gratulujemy!

Wystawę Mikoryza można zobaczyć do 27 maja w Studio BWA Wrocław przy ul. Ruskiej 46a, 301.

Tegoroczna, dziewiąta wystawa Konkursu Najlepszych Dyplomów Sztuki Mediów organizowana wspólnie przez Akademią Sztuk Pięknych im. Eugeniusza Gepperta we Wrocławiu, Centrum Sztuki WRO i BWA Wrocław Galerie Sztuki Współczesnej, jest kontynuacją współpracy między uczelniami o różnorodnych modelach kształcenia w dziedzinie sztuki mediów. Celem projektu jest wymiana doświadczeń tego kierunku nauczania w ośmiu publicznych uczelniach artystycznych w Polsce: w Krakowie, Warszawie, Szczecinie, Łodzi, Katowicach, Poznaniu, Gdańsku i Wrocławiu, jak i promocja absolwentek i absolwentów uczelni. Wystawa jest również jednym z głównych komponentów Biennale WRO 2023 Treści wymienialne / Fungible Content.

W tym roku, wystawa konkursowa powraca do galerii Studio BWA Wrocław. Tegoroczna ekspozycja nosi tytuł Mikoryza. Mikoryza w naturze to strzępki grzybni, które żyją w symbiozie z korzeniami roślin i zwiększają odporność roślin na choroby. Proces ten można rozumieć zarówno jako strategię komunikacyjną, jak i model przetrwania – relację symbiozy między światami fauny i fungi. Grzyby bywają pionierami w rekultywacji środowisk zniszczonych, jak chociażby w przypadku grzybów matsutake, o których pisała Anna Lowenhaupt-Tsing. Metaforę mikoryzy proponujmy rozumieć w dwójnasób –z jednej strony jako sposób przechwycenia narracji Konkursu, u którego podstaw leży model rywalizacji. Budując ekspozycję i relacje między uczestniczkami i uczestnikami wystawy w kontekście ich prac, staramy się uwypuklić charakter współbycia i współdziałania w jednej przestrzeni. Z drugiej strony grzybiczy komponent jest widoczny w pracach prezentowanych na wystawie. Nawiązujące do konceptualizmu realizacje (Klaudia Kasperska i Oleksandr Goliuk) mimo cyfrowej proweniencji, są kontestujące wobec tradycji nowomedialnej; to instalacje wyraźnie inspirowane układami biomorficznymi. Rozmarzone i psychodeliczne realizacje wideo (Jan Kowal, Piotr Michalski i Franek Warzywa) prezentujemy pośród ryzomatycznej struktury grzybni, w której krążą niezidentyfikowane obiekty rysujące (Sonia Kujawa). A sposoby pojmowania i doświadczania świata, opowieść o kalibracji i ograniczeniach naszych zmysłów i postrzegania (Małgorzata Wrońska, Kacper Krajewski) są spoiwem grzybnej konstrukcji Mikoryzy.