Przejdź do treści

FotoFestiwal, Galerii FF

Ogłoszenie
Opublikowano 14 cze 2016

wernisaż: 10 VI 2016 godz.18.00, GALERIA FF, I pietro

Nasz współczesny, tolerancyjny, wspaniały, nieznający granic, podziałów, odległości, tabu i prywatności świat. Taki wizerunek otaczającej rzeczywistości dostajemy każdego dnia w przekazach medialnych – szybkich, a właściwie natychmiastowych, dzięki osiągnięciom technologicznym. Ale jak my postrzegamy otaczający świat? Jaki jest nasz, współczesny, model widzenia zjawisk, przedmiotów, osób? Ale model indywidualny, subiektywny, jednostkowy? Poza standardowym postrzeganiem i poznaniem, poza „globalną wioską"? Stephen Hawking twierdzi, że rzeczywistość postrzegamy poprzez nasz wewnętrzny model rzeczywistości, istniejący w naszym umyśle. Tak jest też z fotografią. Można robić, modne od pewnego czasu, fotografie dokumentujące otaczający świat w postaci niezliczonych kolekcji i serii nijakich, sztampowych i nieciekawych „luster rzeczywistości", doskonale wpisujących się w stylistykę opanowaną przez portale społecznościowe i wszelkiego typu blogi. Ale można też chcieć więcej – można dzięki wyobraźni, umysłowi i wrażliwości odkryć więcej, zobaczyć więcej, a później pokazać więcej w fotografii, która jest czymś więcej niż dosłowną rejestracją rzeczywistości – jest rejestracją wewnętrznej, subiektywnej rzeczywistości fotografa. 

Zaproszeni do udziału w wystawie Enter[PHOTO]tainment fotografowie ukazują swoje indywidualne światy i prowadzą, zabarwiony humorem i ironią dyskurs ze współczesnością. Problematyka płciowości i jej aktualnego postrzegania dominuje w instalacjach Dawid 2016 Krzysztofa Pietrka i Planeta Femina Sylwii Witkowskiej. Codzienność, prywatność, to zagadnienia, które wizualizują w swoich pracach Ewa Buchta (fotoobiekty z cyklu Porządki wiosenne), Maria Downarowicz (fotoinstalacja Do przytulenia) i Aleksandra Bełz-Rajtak (fotoinstalacja Nie-prywatność). Natomiast Agata Szuba w swojej instalacji Wolności, do kuchni marsz! komentuje, narastające w światowych tendencjach, zapędy do ograniczenia praw kobiet. 

Subiektywne uwagi autorów dotyczące tematów, które naruszają naszą jednostkowość – wszechobecną obecnie utratę prywatności i intymności; biurokratyzację, która coraz bardziej wkracza w prywatne życie i dąży do sformalizowania i uschematyzowania wszelkich aspektów egzystencji – są istotnym komentarzem absolwentów Pracowni Fotografii Intermedialnej, prowadzonej przez prof. Andrzeja P. Batora i działającej w Katedrze Sztuki Mediów wrocławskiej Akademii Sztuk Pięknych do współczesności. 

Wystawa Enter[PHOTO]tainment to kolejny projekt przygotowany przez Galerię FF w ramach wystaw towarzyszących łódzkiemu Międzynarodowemu Festiwalowi Fotografii, z którym galeria współpracuje od 2002 roku, realizując w ramach każdej edycji kilka odrębnych ekspozycji.

Magdalena Świątczak

Artyści: Agata Szuba, Maria Downarowicz, Krzysztof Pietrek, Aleksandra Bełz-Rajtak, Ewa Buchta, Sylwia Witkowska

AGATA SZUBA(ur. w 1985 r. w Olsztynie) jest absolwentką Uniwersytetu Warmińsko-Mazurskiego i Akademii Sztuk Pięknych im. E. Gepperta we Wrocławiu. Od 2014 roku jest pracownikiem naukowo-artystycznym w Katedrze Sztuki Mediów wrocławskiej ASP. Uprawia takie dyscypliny jak: fotografia, fotoobiekt, fotoinstalacja, wideo, realizacje multimedialne oraz projektowanie graficzne. Jest autorką pięciu wystaw indywidualnych oraz uczestniczką dwudziestu pokazów zbiorowych w kraju i za granicą.

„Wolności, Do kuchni marsz!"
Wolności! Do kuchni marsz! Na wielkoformatowej fotografii siedzi młoda kobieta, autorka instalacji, w dłoni trzyma nóż i kapustę, w powietrzu wirują biało czerwone konfetti, które podobnie jak architektura pomieszczenia wychodzą poza obraz. Wolność zostaje przywołana do kuchni, aby zyskać w niej status doraźnej i instrumentalnej użyteczności. Kobieta, jako strażniczka domowego ogniska, walczy o godność i niezależność, broni swoich przekonań i miejsca na ziemi. Uwidacznia swoją mocna pozycję zamieniając miecz na nóż kuchenny a tarczę na kapustę, które w jej przekonaniu maja taką samą siłę rażenia. Konfetti wskazuje na niezwykłą odświętność ukazanego gestu a tym samym jest ukoronowaniem jej tryumfu.

ALEKSANDRA BEŁZ-RAJTAK
(ur. w 1986 r. w Biłgoraju) ukończyła Liceum Plastyczne im. Bernarda Morando w Zamościu. W latach 2007-2010 studiowała na Wydziale Artystycznym Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej w Lublinie na kierunku malarstwo. Dyplom licencjacki z malarstwa obroniła w 2011 roku w pracowni Intermediów i Rysunku ad. II st Jana Gryki. Od 2010 roku do 2015 roku studentka Akademii Sztuk Pięknych im. Eugeniusza Gepperta we Wrocławiu na Katedrze Sztuki Mediów. Obrona pracy magisterskiej w 2015 w pracowni Fotografii prof. Andrzeja P. Batora. Wśród obszarów sztuki i kultury wizualnej którymi się zajmuje, stara się poruszać pomiędzy różnymi mediami, mieszając je ze sobą, stara się stworzyć nowa jakość. W jej ostatnich realizacjach najistotniejsze wydają się być: fotografia, wideo, animacja i instalacja.

„Nie-prywatność"
Projekt NIE-PRYWATNOŚĆ zajmuje się tematyką prywatności. Uchyla rąbka tajemnicy i przedstawia nam przedmioty, do których ich właściciele przywiązali się najbardziej. Ukazuje naszym oczom sposób dotyku pozostawiony przez właściciela na danym przedmiocie, podkreślający bliską relację właściciela z przedmiotem. Możemy powiedzieć, że jest to ślad tożsamości, obecności właściciela, pozostawiony mimowolnie na przedmiocie, który odsłania i upublicznia autorka, tym samym ujawniając cząstkę prawdy, ślad po właścicielu obiektu.

EWA BUCHTA
(Ur. w 1991 w Opolu) absolwentka Instytutu Sztuki przy Uniwersytecie Opolskim, stypendystka programu Erasmus na Uniwersytecie Artystycznym w Brunszwiku, Obecnie studentka Akademii Sztuk Pięknych Im. E.Gepperta we Wrocławiu. Artystka interdyscyplinarna u progu swojej kariery. Zajmuje się głównie rysunkiem, projektowaniem graficznym, animacją, a ostatnimi czasy również fotografią. Z zamiłowania podróżniczka, w swoich pracach często nawiązuje do charakteru i psychologii człowieka.

„Terapia"
Przestrzeń, w której funkcjonujemy niejednokrotnie jest odzwierciedleniem naszego wnętrza lub życia. Nieporządek jest manifestacją głębiej ukrytego problemu, a proces uporządkowywania – pewnego rodzaju terapią. Wszystkie szkice, rysunki, zakreślenia, wykonane na fotografiach, a w końcu bardziej precyzyjny, wręcz krawiecki rysunek, ukazują proces myślenia i kolejno podejmowane etapy. To cała sekwencja myśli, idei związanych z poglądem na otaczającą rzeczywistość.

MARIA DOWNAROWICZ
(Ur. w 1983 we Wrocławiu) po ukończeniu w liceum klasy o profilu kulturoznawczym, wyjechała na studia do Londynu gdzie ukończyła kierunek Fotografii Mody na Londyńskim Uniwersytecie Sztuki. Jej prace były wystawione w 2010 w Richard Young Gallery w Londynie a także publikowane na łamach takich magazynów jak Dazed And Confused, ID Magazine, Guardian, Cooltura. W tym czasie pracowała jako dyrektor kreatywny i fotograf przy kręceniu filmów video i sesjach fotograficznych (np. London Fashion Week), a także jako asystentka fotografa Marca Lebona. Po powrocie do Wrocławia podjęła studia na Akademii Sztuk Pięknych we Wrocławiu na kierunku Fotografia i Multimedia. W tym czasie urodziła dwie córeczki, a macierzyństwo stało się inspiracją do stworzenia pracy dyplomowej „Do Przytulenia". Praca uzyskała ocenę wzorową i została wyróżniona na MY2015 w Galerii Awangarda we Wrocławiu, a także indywidualną wystawą w Ośrodku Kultury i Sztuki we Wrocławiu.

„Do Przytulenia"
Macierzyństwo, jej największa fala miłości, radości, przeplatane strachem, niepewnością, ciekawością i bólem. Po narodzinach córek, czułam ogromną potrzebę znalezienia formy ekspresji tych nowych mocnych uczuć. Patchwork tradycyjnie tworzony jest przez kobiety, aby otulać i chronić przed zimnem najbliższych. Dzieło łączy różne materiały i zdjęcia drukowane na płótnie. Jest tak zaprojektowane że, może pełnić funkcję użytkową i uczestniczyć w historii rodziny. Pluszaki wzmacniają pozytywne emocje, podobnie jak dzieci płaczą, śmieją się i domagają się atencji.

KRZYSZTOF PIETREK
Urodzony 2. maja 1960 roku w Knurowie (obecne Województwo Śląskie). Ukończone Państwowe Liceum Sztuk Plastycznych w Nowym Wiśniczu na kierunku Tkactwo Artystyczne w 1981 roku. Studia Wyższe ukończone w 2016 roku, na Akademii Sztuk Pięknych we Wrocławiu, Katedra Sztuki Mediów, kierunek Fotografia i Multimedia.

„David"
Kim jestem? Takie pytanie zadaje sobie współczesny David, jeden z najbardziej popularnych i rozpoznawalnych Europejczyków na świecie. 
David spogląda na ludzi z podestu, pod kopułą Akademii Sztuk Pięknych we Florencji. Przez ponad 500 lat próbuje nawiązać rozmowę z człowiekiem współczesnym. Obserwuje jego zwyczaje i mody, którym ulega.
Na początku David zastanawiał nad walką z Goliatem, którą za chwilę stoczy. Czy Goliat dostrzeże jego spryt oraz chowające się w rękach procę i kamienie. Czy przestraszy się choć trochę swojego przeciwnika? Również dzisiaj David szuka swojego Goliata. Jednak nie po to, by z nim walczyć, ale po to, by nawiązać z nim emocjonalny kontakt. Wyzwanie jest duże, ponieważ ludzkie upodobania zaczynają zacierać się i tracić granice sensownego postrzegania.
Żyjemy w czasach, w których zaciera się różnica między rodzajem męskim i żeńskim. Żyjemy w czasach, w których Europa jest jednym organizmem bez granic, a Florencja europejskim miastem.
I David doskonale o tym wie. Dlatego ma wiele twarzy i zaskakuje tak samo jak 500 lat temu.

SYLWIA WITKOWSKA
„Planeta Femina"

Sylwia Witkowska (ur. 1988 we Wrocławiu) Absolwentka Policealnego Studium Fotografii PHO-BOS oraz Akademii Sztuk Pięknych we Wrocławiu na kierunku Fotografia i Multimedia, prof. Andrzeja P. Batora. Artystka intermedialna wykorzystująca w swoich działaniach fotografię, instalacje oraz video. W 2015 obroniła pracę mgr fotoobiektem Planeta Femina. Uczestniczka wystaw zbiorowych.
W mojej realizacji postanowiłam zerwać z negatywnym obrazem waginy. Fascynujący kształt kwiatu i różowy kolor nadający całości kobiecej delikatności. Równocześnie wyciągając wnioski z dotychczasowych przedstawień, jakie pojawiały się w sztuce, pragnęłam przeciwstawić się patriarchalnemu kontekstowi rozumienia tego motywu i powrócić do momentu, w którym wagina była symbolem szczęścia, miała moc chroniącą przed wrogiem czy złymi mocami, do chwili kiedy ludzie odnosili się do niej z szacunkiem a wreszcie do czasów, kiedy istniał kult waginy, a kobiety były czczone jako istoty dające nowe życie.

GALERIA FF, I piętro / wernisaż: 10 VI 2016 godz.18.00 /
/OFF ROAD/ wystawa towarzysząca w ramach FOTOFESTIWALU 2016/ wystawa czynna: soboty i niedziele: 12.00 – 18.00, poniedziałek – nieczynne, wtorek – piątek: 14.00 – 18.00/ 

_____

zamieściła Anna Szalwa, fot. Krzysztof Pietrek

Pozostałe aktualności